Zdaniem niektórych autorów z faktu, iż prawo międzynarodowe publiczne, zwane również prawem narodów, nie wykształciło systemu zinstytucjonalizowanych sankcji gwarantujących przestrzeganie jego norm, wynika to, że w całości stanowi quasi-prawo, czyli sensu stricto rozumiany zbiór norm typu leges imperfectae. Zdaniem Franciszka Ryszki, błąd – w rozważaniach nad prawem międzynarodowym i jego badaniu – tkwi właśnie w tym twierdzeniu: prawo międzynarodowe to wciąż prawo niedoskonałe (lex imperfecta), błąd najczęściej popełniany przez prawników niezajmujących się prawem międzynarodowym publicznym, którzy w nieuzasadniony i niepoprawny sposób przenoszą wprost aparaturę pojęciową ze ściśle przypisanym jej znaczeniem z teorii prawa krajowego (w tym wypadku prawa polskiego) na płaszczyznę badania prawa międzynarodowego publicznego.